Εκείνο το πρωινό είχα μια μελαγχολία από το προηγούμενο
βράδυ σκεφτόμουνα τα παιδικά μου χρόνια αλήθεια ποσό
αγαπούσα τις γιορτές ήθελα να είναι πάντα Χριστούγεννα
δρόμοι στολισμένοι άνθρωποι να τρέχουν γεμάτοι δώρα στα
χέρια παιδάκια με μπαλόνια γέλια χαρές παιχνιδίσματα
τα μαγαζιά με γιρλάντες και φώτα τα χαμόγελα των παιδιών
μου έδιναν τόση χαρά και απέραντη θλίψη γιατί στο σπίτι μας
οι γονείς μου έλειπαν ήταν στο Θέατρο είχαν παράσταση
έτσι εγώ μόνη στο σπίτι παρέα με τις αγαπημένες μου θείες.
βράδυ σκεφτόμουνα τα παιδικά μου χρόνια αλήθεια ποσό
αγαπούσα τις γιορτές ήθελα να είναι πάντα Χριστούγεννα
δρόμοι στολισμένοι άνθρωποι να τρέχουν γεμάτοι δώρα στα
χέρια παιδάκια με μπαλόνια γέλια χαρές παιχνιδίσματα
τα μαγαζιά με γιρλάντες και φώτα τα χαμόγελα των παιδιών
μου έδιναν τόση χαρά και απέραντη θλίψη γιατί στο σπίτι μας
οι γονείς μου έλειπαν ήταν στο Θέατρο είχαν παράσταση
έτσι εγώ μόνη στο σπίτι παρέα με τις αγαπημένες μου θείες.
Αισθανόμουνα
μια γλυκιά τρυφερότητα για την αγάπη που
μου είχαν ακούγαμε μουσική κλασική εγώ έκλεινα τα μάτια
ονειρευόμουνα χορεύοντας βαλς Αχ αξέχαστα χρόνια
Ανουσάκη Ελένη Αθήνα 2018
μου είχαν ακούγαμε μουσική κλασική εγώ έκλεινα τα μάτια
ονειρευόμουνα χορεύοντας βαλς Αχ αξέχαστα χρόνια
Ανουσάκη Ελένη Αθήνα 2018