Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014
Vladimir Mayakovsky Σύννεφο με Παντελόνια
Την σκέψη
στο πλαδαρό μυαλό σας
που ονειρεύεται
σαν υπηρέτης λαίμαργος
σε καναπέ λιγδιάρικο
με την καρδιά κουρέλι
ματωμένο θα ερεθίσω.
Χορταστικά χλευαστικός,
ξεδιάντροπος και καυστικός.
Ούτε μια γκρίζα τρίχα
δεν έχω στην ψυχή
μήτε των γηρατειών την
στοργή!
Μέγας ο κόσμος με της
φωνής τη δύναμη
έρχομ' όμορφος στα εικοσιδυό μου χρόνια.
Τρυφεροί μου! Αφήστε
τον έρωτα στα βιολιά.
Είναι βάρβαρο στα
τύμπανα να μένει.
Και δεν μπορείτε να
φέρετε τα πάνω κάτω όπως εγώ,
ώστε να μείνουν μόνο τα
χείλη
Ελάτε να μάθετε απ' το βελούδινο σαλόνι
του τάγματος των
αρχαγγέλων το πρωτόκολλο
που ήρεμα τα χείλη
ξεφυλλίζει
όπως η μαγείρισσα το
βιβλίο των συνταγών.
Πηγαίνετε -Η σάρκα πάει
να με τρελάνει
-κι όπως αλλάζει χρώμα
ο ουρανός-
Πηγαίνετε θα είμαι
άψογα τρυφερός,
δεν είμαι άντρας εγώ,
είμαι ένα σύννεφο με παντελόνια!
Πώς η ολάνθιστη Νίκαια
υπάρχει δεν πιστεύω!
Και πάλι θα υμνήσω τους
αραχτούς σα νοσοκομεία άντρες
και τις παλιές σαν
παροιμίες γυναίκες.
Vladimir Mayakovsky Σύννεφο με Παντελόνια
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)