12 ΜΑΡΤΙΟΥ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

MANA του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΑΡΚΟΡΑ

Μάνα!.. Δε βρίσκεται λέξη καμία
νάχει  στον ήχο της τόση αρμονία,
σαν ποιος να σ’ άκουσε με στήθος κρύο,
όνομα θείο; Παιδί από σπάργανα
ζωσμένο ακόμα, με χάρη ανοίγοντας
γλυκά το στόμα, γυρνάει στον άγγελο
που τ’ αγκαλιάζει και μάνα κράζει.

Στον κόσμο τρέχοντας ο νέος διαβάτης
πέφτει στ’ αγνώριστα βρόχια τσ’ απάτης,
και αναστενάζοντας ,Μάνα μου! Λέει,
Μάνα! Και κλαίει.

Της νιότης φεύγουνε τ’ άνθια κ’ η χάρη
τριγύρω σέρνεται με αργό ποδάρι,
ώσπου στην κλίνη του, σα βαρεμένος,
πέφτει ο καημένος. Και πριν την ύστερη
πνοή του στείλει, αργά ταράζονται
τα κρύα του χείλη, και με το μάνα μου!
πρώτη φωνή του, πετά η ψυχή του.