ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΠΙΚΡΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Δεκέμβρης 2017 ο τελευταίος μήνας του
χρόνου μια χρονιά που άλλαξε γύρω  μας
όλα έγιναν τόσο γρήγορα σαν μια αστραπή
που έφερε στην ζωή μας πόνο και οδύνη
είμαστε σε μια δύσκολη εποχή μοναχική
γεμάτη από αγωνία και εκπλήξεις είναι
παράξενο  υπάρχει τόση  θλίψη και πίκρα
την αισθάνομαι παντού στα μάτια και στη
φωνή των ανθρώπων  εγώ κρατάω ακόμα
την ελπίδα και το κουράγιο μου έτσι ήμουν
από μικρή ψύχραιμη και θαρραλέα αυτό
το έχω κληρονομήσει από την μητέρα μου
την Μαλένα Ανουσάκη ήταν δυνατή  πάντα
η σημερινή  ημέρα ήταν ξεχωριστή  τυχαία
συνάντησα μια παλιά φίλη από το σχολείο
κοιταχτήκαμε στα μάτια και αγκαλιστήκαμε
όπως παλιά σαν να μην πέρασε ο χρόνος
και τότε κατάλαβα ότι αυτή η δύσκολη
εποχή δεν  έσβησε από την ψυχή μου
την αισιοδοξία την ελπίδα για την ζωή
αυτή η συνάντηση μου έδωσε χαρά
ήταν μια ξεχωριστή  ημέρα που άνοιξε
ένα καινούργιο δρόμο στη ζωή  μου
Ελένη Ανουσάκη  Αθήνα 2017

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΜΕ ΕΛΠΊΔΑ ΓΙΑ TO AΥΡΙΟ

KΑΡΔΙΑ ΜΟΝΑΧΙΚΗ Η ΑΛΛΗ ΌΨΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΜΟΝΑΞΙΑ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

Μοναξιά  η  λέξη  με τρομάζει  είναι παράξενο
ο  ήχος της  σιωπής  με συνεπέρνει  αισθάνομαι
ότι  πετάω κλίνω  τα  μάτια  και ονειρεύομαι ενα
λιβάδι με όμορφα λουλούδια  που ευωδιάζουν
και  εγώ  να πετάω   χαμηλά  ψιθυρίζοντας  ένα
τραγούδι  μελαγχολικό που  μου  δίνει  μια ηρεμία
Ανουσάκη  Ελένη  Αθήνα  Δεκέμβριος  2017