ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΠΙΚΡΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Δεκέμβρης 2017 ο τελευταίος μήνας του
χρόνου μια χρονιά που άλλαξε γύρω  μας
όλα έγιναν τόσο γρήγορα σαν μια αστραπή
που έφερε στην ζωή μας πόνο και οδύνη
είμαστε σε μια δύσκολη εποχή μοναχική
γεμάτη από αγωνία και εκπλήξεις είναι
παράξενο  υπάρχει τόση  θλίψη και πίκρα
την αισθάνομαι παντού στα μάτια και στη
φωνή των ανθρώπων  εγώ κρατάω ακόμα
την ελπίδα και το κουράγιο μου έτσι ήμουν
από μικρή ψύχραιμη και θαρραλέα αυτό
το έχω κληρονομήσει από την μητέρα μου
την Μαλένα Ανουσάκη ήταν δυνατή  πάντα
η σημερινή  ημέρα ήταν ξεχωριστή  τυχαία
συνάντησα μια παλιά φίλη από το σχολείο
κοιταχτήκαμε στα μάτια και αγκαλιστήκαμε
όπως παλιά σαν να μην πέρασε ο χρόνος
και τότε κατάλαβα ότι αυτή η δύσκολη
εποχή δεν  έσβησε από την ψυχή μου
την αισιοδοξία την ελπίδα για την ζωή
αυτή η συνάντηση μου έδωσε χαρά
ήταν μια ξεχωριστή  ημέρα που άνοιξε
ένα καινούργιο δρόμο στη ζωή  μου
Ελένη Ανουσάκη  Αθήνα 2017

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΜΕ ΕΛΠΊΔΑ ΓΙΑ TO AΥΡΙΟ

KΑΡΔΙΑ ΜΟΝΑΧΙΚΗ Η ΑΛΛΗ ΌΨΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΜΟΝΑΞΙΑ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

Μοναξιά  η  λέξη  με τρομάζει  είναι παράξενο
ο  ήχος της  σιωπής  με συνεπέρνει  αισθάνομαι
ότι  πετάω κλίνω  τα  μάτια  και ονειρεύομαι ενα
λιβάδι με όμορφα λουλούδια  που ευωδιάζουν
και  εγώ  να πετάω   χαμηλά  ψιθυρίζοντας  ένα
τραγούδι  μελαγχολικό που  μου  δίνει  μια ηρεμία
Ανουσάκη  Ελένη  Αθήνα  Δεκέμβριος  2017

Η ΑΒΆΣΤΑΧΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ

ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ ΛΟΥΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ , ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ ΛΟΥΛΑ , ΒΙΟΓΡΑΦΊΑ

Η Λούλα Αναγνωστάκη εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της Πόλης ( "Η διανυκτέρευση", "Η πόλη", "Η παρέλαση"), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Το Φεβρουάριο του 1967 ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο το τρίπρακτο έργο της "Η Συναναστροφή", σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. 
Ακολούθησαν: "Αντόνιο ή το Μήνυμα" (1972), "Η νίκη" (1978), "Η κασέτα" (1982), "Ο ήχος του όπλου" (1987), όλα από το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο "Διαμάντια και Μπλουζ", σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Το 1995 ανέβηκε "Το ταξίδι μακριά" από το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή. Το 1998 το μονόπρακτο "Ο ουρανός κατακόκκινος" από το Εθνικό θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο "Σ' εσάς που με ακούτε" από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.
Τα έργα της Λουλάς Αναγνωστάκη έχουν επίσης παρουσιαστεί από Αθηναϊκούς θιάσους και Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, καθώς και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία, Κύπρο, Ισπανία, ΗΠΑ). (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ Η ΛΟΥΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Δευτέρα, 9 Οκτωβρίου 2017

Το πέρασμα του χρόνου  η νοσταλγία τα όνειρα
η τρυφερότητα  η  χαρά η θλίψη η πικρά το δάκρυ
τα νιάτα που φεύγουν η ήχοι  της πόλης τα βλέμματα
και η ζωή μας που περνά  οι άνθρωποι που φεύγουν
 από κοντά μας οι λίγες χαρές και η σιωπή σαν μια
 συνωμοσία οι μελωδίες που μας  έρχονται στο νου
και οι αποχωρισμοί οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει
να βρούμε δύναμη να προχωρήσουμε στην ζωή μας  
 Ανουσάκη  Ελένη   Αθήνα 2017

Ανουσακη Ελένη Τα Σχέδια μου Όνειρα με Χρώματα

Ελληνική Φύση // ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ //

Κωστής Παλαμάς Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Παλαμάς, Κωστής

Ύμνος των αιώνων

Mητέρα  μας πολύπαθη, ω αθάνατη,
δεν είναι μόνο σου στολίδι οι Παρθενώνες·
του συντριμμού σου τα σπαθιά στα κάμανε
φυλαχτά και στεφάνια σου οι αιώνες.

Kαι οι πέτρες που τις έστησε στο χώμα σου
το νικηφόρο χέρι του Pωμαίου,
κ' η σταυροθόλωτη εκκλησιά από το Bυζάντιο,
στον τόπο του πολύστυλου ναού του αρχαίου,

Kι αυτό το κάστρο που μουγγρίζει μέσα του
της Bενετιάς ακόμη το λιοντάρι,
κι ο μιναρές που στέκει, της ολόμαυρης
και της πικρότατης σκλαβιάς απομεινάρι,

Kαι του Σλάβου το διάβα αντιλαλούμενο
στ' όνομα που μας έρχεται στο στόμα
-με το γάλα της μάννας που βυζάξαμε-
σαν ξένη ανθοβολιά στο ντόπιο χώμα,

Όλα ένα νύφης φόρεμα σου υφαίνουνε,
σου πρέπουνε, ω βασίλισσα, σα στέμμα,
στην ομορφάδα σου ομορφιά απιθώσανε
κ' είναι σα σπλάχνα απ' το δικό σου το αίμα.

Ω τίμια φυλαχτά, στολίδια αταίριαστα,
ω διαβατάρικα, από σας πλάθετ' αιώνια,
κόσμος από παλιά κοσμοσυντρίμματα,
η νέα τρανή Πατρίδα η παναρμόνια!

Ακρόπολη των Αθηνών Παρθενώνας // το Θαύμα //

Ανουσάκη Ελένη η Τρυφερότητα του Καλοκαιριού

Αγαπημένες   στιγμές  περνάνε σαν αεράκι
γρήγορα και μας  αφήνουν  μια γεύση  ελπίδας
χαράς μας  δίνουν  κουράγιο να προχωρήσουμε
στον  δύσκολο  και  όμορφο  δρόμο της ζωής.
Πάντα  έβαζα  χρώμα στις  σκέψεις μου και
έδινα  τρυφερότητας  γύρω  μου  και αισιοδοξία
ήθελα να προχωρήσω γεμάτη  δύναμη στη ζωή
είχα την  ευτυχία να εχω μια υπέροχη οικογένεια
και αγάπη από τα παιδικά μου χρόνια που μου
γέμιζε την ζωή μου  με  απέραντη  ευτυχία 
Το ροζ   χρώμα ήταν σαν ένα μικρό σύννεφο
ας δώσουμε χαρά και ηρεμία στη  ζωή  μας
Ανουσάκη   Ελένη  Αθήνα 2017

ΑΘΗΝΑ ΠΛΑΚΑ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ Η ΝΟΣΤΑΛΓΊΑ

ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΙΔΙΑ ΗΡΘΕ ΜΕ ΧΑΡΑ

Άνοιξη η εποχή που η φύση ξαναγεννιέται.
 Τα φυτά ανθίζουν Ο καιρός είναι ηλιόλουστος και ζεστός
.Άνοιξη έχουμε τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάιο.
Τα μηνύματα της χαράς, της ελπίδας και της αληθινής ζωής
επιτέλους, έφτασε η άνοιξη. Το διαλαλούν χαρούμενα τα πρώτα
 χελιδόνια και τα πρώτα μπουμπούκια στους αγρούς.
 Ήρθε πανέμορφη γι' άλλη μια φορά, φωτεινή και χαρούμενη,
 γεμάτη μηνύματα ελπίδας και χαράς.Περίμενα  με  λαχτάρα  να ‘ρθει

ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ

ΑΘΉΝΑ ΕΚΕΊΝΗ Η ΆΝΟΙΞΗ ΉΤΑΝ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΉ

Classical Music for Spring

ΈΝΑ ΜΕΣΗΜΈΡΙ ΣΤΗΣ ΑΚΡΌΠΟΛΗΣ ΤΑ ΜΈΡΗ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Φωτογραφίες αγαπημένες στιγμές της ζωής μας
συναισθήματα  αγάπης τρυφερότητας πόνου
θλίψης  αποτυπώνονται και μένουν για πάντα
να μας θυμίζουν την ζωή μας αγαπώ πολύ αυτές
τις φωτογραφίες ιδιαίτερα τις παιδικές που είναι
γεμάτες από αναμνήσεις η οικογένεια μου είναι
το πιο σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μου όλοι
γράφουμε  μόνοι  μας την ιστορία μας με πόνο
και χαρά με ευτυχία και θλίψη κάθε φορά που
γυρίζω στο παρελθόν νοιώθω μια παράξενη
έλξη και προσπαθώ να θυμηθώ όλες τις αυτές
τις λεπτές  αποχρώσεις των συναισθημάτων
αυτό μου δίνει χαρά γιατί όλα ήταν όμορφα
και πλημμυρισμένα  από συναισθήματα αγάπης
Ελένη   ΑΘΗΝΆ 2017

Aνουσάκη Ελένη Με Ελπίδα και Όραμα

Στιγμές της Ζωής Τρυφερά Συναισθήματα Αγάπης

Φωτογραφίες αγαπημένες στιγμές της ζωής μας
συναισθήματα  αγάπης τρυφερότητας πόνου
θλίψης  αποτυπώνονται και μένουν για πάντα
να μας θυμίζουν την ζωή μας αγαπώ πολύ αυτές
τις φωτογραφίες ιδιαίτερα τις παιδικές που είναι
γεμάτες από αναμνήσεις η οικογένεια μου είναι
το πιο σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μου όλοι
γράφουμε  μόνοι  μας την ιστορία μας με πόνο
και χαρά με ευτυχία και θλίψη κάθε φορά που
γυρίζω στο παρελθόν νοιώθω μια παράξενη
έλξη και προσπαθώ να θυμηθώ όλες τις αυτές
τις λεπτές  αποχρώσεις των συναισθημάτων
αυτό μου δίνει χαρά γιατί όλα ήταν όμορφα
και πλημμυρισμένα  από συναισθήματα αγάπης
Ελένη  Ανουσάκη  Φεβρουάριος   2017

Παιδικές Κάρτες Αναμνήσεις η Ζωή μας