Πέμπτη 26 Απριλίου 2012
Κυριακή 22 Απριλίου 2012
Περιμένοντας τις Εκλογές
Απόγευμα της Κυριακής με λίγη μελαγχολία
η ατμόσφαιρα είναι λίγο παράξενη η μάλλον
ας δώσουμε έναν τίτλο Περιμένοντας τις Εκλογές
Τι ακριβώς περιμένουμε όμως είναι ανάγκη αυτό
να το ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ζούμε μια δύσκολη
εποχή γεμάτη από αντιθέσεις και τα γεγονότα είναι
αποκαρδιωτικά καθημερινά βλέπουμε τα πάντα
να αλλάζουν να μικραίνει η ζωή όλων όλα πάνε
προς τα πίσω τίποτα δεν πάει καλά τόσα χρόνια
τόσοι αγώνες τόσα όνειρα αλήθεια τι έγιναν τα όνειρα τι έγιναν τόσες κατακτήσεις τόσες ελπίδες
όλα ισοπεδώθηκαν είναι λυπηρό σε φέρνει σε απόγνωση κάθε μέρα ακούμε Άνθρωποι να δίνουν
τέλος στη ζωή τους οι νέοι να φεύγουν αν μείνουν
θα είναι άνεργοι και θα χάσουν το τρένο της ζωής
είναι οι σκέψεις μου καθημερινά για την κατάσταση
στην χωρά μας νοιώθω μια τρυφερότητα και μια
συγκίνηση για τα γεγονότα για όλους μας είμαστε
σε δύσκολη θέση και η εκλογές δεν ξέρω αν δώσουν λύση πρέπει όλοι να συμμετέχουμε με τόλμη με θάρρος και με το χέρι στην καρδιά μας να κάνουμε
την πιο καλή και δημιουργική επιλογή για την χωρά και τους πολίτες της έχουμε δύναμη κρατάμε
την ελπίδα για την τύχη της Ελλάδας στα χέρια μας
η ατμόσφαιρα είναι λίγο παράξενη η μάλλον
ας δώσουμε έναν τίτλο Περιμένοντας τις Εκλογές
Τι ακριβώς περιμένουμε όμως είναι ανάγκη αυτό
να το ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ζούμε μια δύσκολη
εποχή γεμάτη από αντιθέσεις και τα γεγονότα είναι
αποκαρδιωτικά καθημερινά βλέπουμε τα πάντα
να αλλάζουν να μικραίνει η ζωή όλων όλα πάνε
προς τα πίσω τίποτα δεν πάει καλά τόσα χρόνια
τόσοι αγώνες τόσα όνειρα αλήθεια τι έγιναν τα όνειρα τι έγιναν τόσες κατακτήσεις τόσες ελπίδες
όλα ισοπεδώθηκαν είναι λυπηρό σε φέρνει σε απόγνωση κάθε μέρα ακούμε Άνθρωποι να δίνουν
τέλος στη ζωή τους οι νέοι να φεύγουν αν μείνουν
θα είναι άνεργοι και θα χάσουν το τρένο της ζωής
είναι οι σκέψεις μου καθημερινά για την κατάσταση
στην χωρά μας νοιώθω μια τρυφερότητα και μια
συγκίνηση για τα γεγονότα για όλους μας είμαστε
σε δύσκολη θέση και η εκλογές δεν ξέρω αν δώσουν λύση πρέπει όλοι να συμμετέχουμε με τόλμη με θάρρος και με το χέρι στην καρδιά μας να κάνουμε
την πιο καλή και δημιουργική επιλογή για την χωρά και τους πολίτες της έχουμε δύναμη κρατάμε
την ελπίδα για την τύχη της Ελλάδας στα χέρια μας
Πέμπτη 12 Απριλίου 2012
Παρασκευή 6 Απριλίου 2012
Η ΑΘΗΝΑ ΜΟΥ ...ΑΛΛΑΞΕ
Το αεράκι της άνοιξης μου χάιδεψε την ψυχή ήρθε
ο απρίλης γεμάτος αισιοδοξία και χαρά όλα άλλαξαν μια παράξενη προσμονή για κάτι καινούργιο
που θα έρθει και θα γίνει
η ζωή μας όμορφη και τρυφερή σαν χάδι
αυτός ο χειμώνας ήταν δύσκολος
πικρός όλα γύρω είναι
μελαγχολικά υπάρχει σε όλους μας μια αγωνία
για το αύριο για το σήμερα για όλα.
Τι παράξενο τελείωσε μια εποχή άσχημα τα γεγονότα ξεπέρασαν τους ανθρώπους ιδιαίτερα αυτούς που είχαν δώσει την ζωή τους για τα μεγάλα ιδανικά οι λέξεις έχασαν την αξία και το νόημα τους οι λέξεις μαράθηκαν άλλαξαν χρώμα έγιναν μουντές. Χωρίς ήχο είναι η πόλη μου άδειασε από χαρούμενες φωνές η ζωή μονότονη δεν μοιάζει με την πανέμορφη και γοητευτική Αθήνα με τις πλατείες με τους δρόμους γεμάτους μαγαζιά τότε που Αθήνα έμοιαζε σαν να είχε κάθε μέρα γιορτή. Αχ είναι δύσκολο να ανεβαίνεις την οδό Σταδίου και να είναι τα πάντα κλειστά βουβά και μελαγχολικά είμαι τόσο θυμωμένη πικραμένη την έχω περπατήσει την έχω ζήσει γνωρίζω κάθε γωνιά της αγαπημένης μου Αθήνας πέρασα όλη τη ζωή μου στο Δήμο αθηναίων 12 χρονιά στο Δημοτικό Συμβούλιο οι πολίτες μου έδωσαν τόση χαρά μου χάρισαν την εμπιστοσύνη τους τόσες φόρες με γέμισαν με πραγματική αγάπη είχα το πολίτικο μου γραφείο 15 χρόνια στην ομόνοια στην Θεμιστοκλέους περπατούσα την πόλη καθημερινά και γύρω μου όλα ήταν χαρούμενα έλεγα 1000 καλημέρες ήξερα όλους με το μικρό τους όνομα νοσταλγώ την εποχή εκείνη άλλαξε η πόλη νοιώθω μια θλίψη ένα πόνο ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο μου Αχ Ελένη πάντα θα είσαι ρομαντική και τρυφερή είναι μια άλλη εποχή..
Τι παράξενο τελείωσε μια εποχή άσχημα τα γεγονότα ξεπέρασαν τους ανθρώπους ιδιαίτερα αυτούς που είχαν δώσει την ζωή τους για τα μεγάλα ιδανικά οι λέξεις έχασαν την αξία και το νόημα τους οι λέξεις μαράθηκαν άλλαξαν χρώμα έγιναν μουντές. Χωρίς ήχο είναι η πόλη μου άδειασε από χαρούμενες φωνές η ζωή μονότονη δεν μοιάζει με την πανέμορφη και γοητευτική Αθήνα με τις πλατείες με τους δρόμους γεμάτους μαγαζιά τότε που Αθήνα έμοιαζε σαν να είχε κάθε μέρα γιορτή. Αχ είναι δύσκολο να ανεβαίνεις την οδό Σταδίου και να είναι τα πάντα κλειστά βουβά και μελαγχολικά είμαι τόσο θυμωμένη πικραμένη την έχω περπατήσει την έχω ζήσει γνωρίζω κάθε γωνιά της αγαπημένης μου Αθήνας πέρασα όλη τη ζωή μου στο Δήμο αθηναίων 12 χρονιά στο Δημοτικό Συμβούλιο οι πολίτες μου έδωσαν τόση χαρά μου χάρισαν την εμπιστοσύνη τους τόσες φόρες με γέμισαν με πραγματική αγάπη είχα το πολίτικο μου γραφείο 15 χρόνια στην ομόνοια στην Θεμιστοκλέους περπατούσα την πόλη καθημερινά και γύρω μου όλα ήταν χαρούμενα έλεγα 1000 καλημέρες ήξερα όλους με το μικρό τους όνομα νοσταλγώ την εποχή εκείνη άλλαξε η πόλη νοιώθω μια θλίψη ένα πόνο ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο μου Αχ Ελένη πάντα θα είσαι ρομαντική και τρυφερή είναι μια άλλη εποχή..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)